Czy mimo odpowiedniego przygotowania dziecka do takiej sytuacji zostaną w psychice dziecka jakieś niechciane ślady rzutujące w negatywny sposób na przyszłość dziecka? Monika
Pytanie anonimowe

Przy wsparciu ze strony dorosłych polegającym na rozmowach o emocjach i lękach dziecka, wyjaśnieniu sytuacji i odpowiedzi na wszystkie zadane przez nie pytania, negatywne konsekwencje takiej sytuacji nie powinny być duże. Proszę pamiętać, że część dzieci, mimo wszystko, może potrzebować wsparcia terapeutycznego. Wskazywać może na to nagła zmiana zachowania polegająca na pobudzeniu, poddenerwowaniu czy widocznych trudnościach w koncentracji uwagi. Czasem może to być także wycofanie, apatia, utrata zainteresowania. W takich sytuacjach niezbędna jest pomoc terapeuty.
Maria Rotkiel

Pani Psycholog jak wesprzeć dziecko które codziennie płacze i wypiera rozwód rodziców i płacze, że chce, aby rodzice znowu byli razem, prosi,żeby połączyć ręce rodziców, i przyjść i lodówkę rodziców wymieszać, aby była wspólna. Dziecko jest pod opieką psychologa ale nie wiem czy fachowcy. To małe dziecko 5 letnie. Jak rozmawiać z tak małym dzieckiem?
Pytanie anonimowe

Przede wszystkim ROZMAWIAĆ. Nie powinniśmy unikać rozmów na takie tematy. Proszę mówić dziecku o tym, że jego smutek i zdenerwowanie są naturalne, że jest to trudna sytuacja i ma prawo tak się czuć. Proszę zapewniać dziecko, że tata i mama bardzo je kochają, mówić o wszystkich ważnych i pozytywnych zachowaniach – szczególnie ze strony rodzica, który się wyprowadził. Być może uda się Pani porozmawiać z rodzicem dziecka? Bardzo ważne jest to, żeby opiekun, z którym już nie mieszka, w przypadku obietnic zawsze dotrzymywał i stale zapewniał o swojej miłości.
Maria Rotkiel

a jak pomóc dziecku z tym problemem w wieku przedszkolnym?
Pytanie anonimowe

Proszę jak najwięcej z nim rozmawiać. Wprost, otwarcie, starając się jednak używać pojęć, które przedszkolak rozumie. Dziecko musi czuć, że mimo wszystko jest kochane, że rodzic, który wyprowadza się z domu, nie znika na zawsze z jego życia. Istotne jest to, żeby przedszkolak miał pewność, że rozstanie rodziców nie jest jego winą, że ma prawo być smutny czy rozżalony. Nazywajmy emocje i rozmawiamy o nich.
Maria Rotkiel

Jak reagować gdy uczeń którego rodzice się rozwodzą nagminnie dokucza innym dzieciom w momencie kiedy ma gorszy dzień? Inni uczniowie oczekują od nas reakcji co robić żeby ta reakcja była przez nas nauczycieli właściwa?
Pytanie anonimowe

Dziecko powinno czuć wsparcie ze strony dorosłych, niezależnie od jego zachowania. Proszę reagować wprost - mówić mu, że w ten sposób sprawia przykrość innym uczniom, ale jednocześnie poprosić o rozmowę po lekcjach. Wówczas można zapytać o przyczynę złości i porozmawiać o tym, jak inaczej można radzić sobie z trudnymi emocjami.
Maria Rotkiel

Jak zachęcić mamę do wizyty u psychiatry, która widzi problem, ale wstydzi się opinii innych i odwleka wszystko w czasie? Boi się usłyszeć prawdy…
Lucyna Januszewska

Proszę podkreślać, że jest coś, co martwi nas w zachowaniu dziecka, że jest to bardzo ważne i w wielu takich sytuacjach najlepszą pomocą jest rozmowa ze specjalistą. Można nazwać tą sytuację i wprost powiedzieć mamie, że nie powinien to być powód do wstydu, a dowód jej troski o dziecko.
Maria Rotkiel

Witam Pani Mario! Jestem nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej,obecnie pracuję w klasie 1. Mam problem z jednym z moich uczniów. Chłopiec nie radzi sobie z emocjami, często wpada w gniew i złość bez powodu. Bardzo często jest znudzony i jakby nieobecny podczas lekcji. Pytany, o to co się dzieje? - odpowiada,że nic. Bardzo często dokucza kolegom z klasy- zawsze jest nieświadomy swojego "złego"zachowania i tłumaczy, że nic nie zrobił... Mamy w klasie "matę do wytupania złości" niestety nie przynosi to zamierzonych rezultatów... Jak mogę mu pomóc?
Marta Michalik

Z takim dzieckiem trzeba dużo rozmawiać – uczyć go nazywania i rozróżniania emocji. Chłopiec może mieć problem z ich identyfikacją. Proszę śmiało używać konkretnych przykładów – „Kiedy tak się zachowujesz, wiem, że jesteś smutny/zdenerwowany/rozżalony etc.”. Warto pokazać dziecku przykłady innego odreagowywania złości. Jeśli to nie poskutkuje, być może chłopcu potrzebne będzie wsparcie specjalisty.
Maria Rotkiel

Witam Jestem nauczycielką w klasie drugiej szkoły podstawowej. Często zdarza się , że podczas rozmowy z dzieckiem, czy to w klasie czy na osobności , uczeń zamyka się w sobie i milczy. Na jakiekolwiek moje pytanie odpowiedzią jest absolutne milczenie. Staram się podejść dziecko z każdej strony, łagodnie, żartem , ale to na nic. Nie bardzo wiem jak zachować się w takiej sytuacji.
Luiza Bieszke-Wolf

Warto uświadomić dziecko, że zależy nam na tym, aby poznać przyczynę jego zmartwień i pomóc mu. Proszę spróbować poprosić dziecko, żeby pomogło nam zrozumieć jego smutek. Prośba o pomoc jest w tym przypadku kluczowa. Zachęcam do używania zwrotów „czy możesz mi pomóc?”, „pomożesz mi kiedy odpowiesz na pytanie”, „to jest ważne”. Mam nadzieję, że uda się coś wskórać.
Maria Rotkiel

Witam. Jestem w związku z rozwodnikiem. Czy mogę coś zrobić aby przekonać do siebie jego dzieci, które obecnie mnie nie lubią, uważają iż to ja jestem powodem rozwodu, co nie jest prawdą. Co robić? Czy lepiej to przeczekać?
Pytanie anonimowe

Nic na siłę. Czas zdecydowanie działa w takich przypadkach na korzyść. Można mówić dzieciom o tym, że zależy Pani na fajnych relacjach, ale jednocześnie rozumie, że jest to dla nich trudne, więc nie będzie Pani robić niczego „na siłę”. Warto aranżować atrakcyjne dla dzieci sytuacje, w których będziecie Państwo razem – wycieczki czy wspólne wyjścia do kina. Dzieci będą kojarzyć Panią wówczas z pozytywnymi sytuacjami. To pomaga.
Maria Rotkiel

Jak wesprzeć dziecko 4 letnie, które panicznie boi się innej (dorosłej osoby ) w sali, np innego nauczyciela, itp. reaguje płaczem, krzykiem, i "przyklejeniem się do mojej nogi"...
Anna Maniak

Gdy dziecko reaguje lękiem na kontakt z dorosłymi, trzeba się upewnić, że jest ono bezpieczne. Często dzieci reagują tak na przemoc, również psychiczną. To bardzo niepokojący objaw, dlatego ważny jest wywiad środowiskowy – proszę porozmawiać z innymi dorosłymi, którzy mogą mieć kontakt z dzieckiem.
Maria Rotkiel

jak wspierać dziecko 4letnie, które nie chce wychodzic z przedszkola z ojcem, reaguje na niego płaczem. (dodam, że rodzice nie kontaktują się ze sobą)
Pytanie anonimowe

Proszę porozmawiać o tej sytuacji z mamą dziecka i uświadomić jej, że rozmowa z byłym mężem będzie niestety konieczna. Być może dziecko słyszy w domu coś negatywnego o ojcu i z tego wynika jego zachowanie. Warto wytłumaczyć mamie, że ma prawo do swoich emocji w stosunku do byłego męża, ale nie powinna okazywać ich przy dziecku. Stawia to je niepotrzebnie w bardzo stresującej sytuacji.
Maria Rotkiel

jak reagować w sytuacji gdy dziecko przedszkolne, nie chce wypuścić mnie z sali, (pracujemy w przedszkolu na zmiany), reaguje płaczem, krzykiem (jestem nauczycielem prowadzącym)
Pytanie anonimowe

Być może jest pani osobą, która w tej trudnej sytuacji daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. Dlatego potrzebuje i pragnie ono kontaktu z Panią. Proszę porozmawiać z innymi opiekunami, żeby pod Pani nieobecność, poświęci dziecku więcej uwagi, a nawet czułości – tak, by maluch czuł się bezpiecznie i przyjemne. Najprawdopodobniej robi Pani dla dziecka coś, co jest dla niego szczególnie ważne – warto podzielić się tym z innymi nauczycielami.
Maria Rotkiel

Co robić w sytuacji kiedy uczeń z takimi problemami narozrabiał lecz podejmowanie z nim rozmowy kończy się popisywaniem przez niego...mówiąc mu że wiemy ze jesteś mądrym chłopcem i wiem że ty też wiesz że zrobiłeś komuś przykrość, że tak nie należy się zachowywać .... a on na takie argumenty stwierdza że jest nie mądry , nie grzeczny mimo że jest to uczeń klasy 2 a w takich sytuacjach odpowiada tylko hasłowo... czy lepiej wytłumaczyć mu że źle zrobił i odejść z nadzieją że coś zrozumiał czy drążyć temat aż przeprosi druga osobę ( chodź jest to dla niego bardzo trudne)
Pytanie anonimowe

Proszę rozmawiać z dzieckiem dokładnie tak, jak robiła to pani do tej pory. To dobry kierunek. Dziecko doskonale rozumie co się dzieje, a takim zachowaniem chce tylko zwrócić na siebie uwagę. Sugerowałabym skrócić te rozmowy do niezbędnego minimum i jednocześnie wzmacniać jego pozytywne zachowania.
Maria Rotkiel

Mam w klasie dziewczynkę, gdzie rodzice żyją w separacji. Mama ma pracę często wyjazdową a tata jest weekendowy. Mamy już wypracowany pewien system i generalnie on działa, ale zdarzają się "gorsze" dni. Dziewczynka wtedy potrafi bić bez opamiętania i krzywdzić zarówno dzieci jak i nauczyciela. Zapytana o powody, mówi, że tęskni za mamą. Wiem, że to prawda ze względu na wyjazdy mamy, ale jak jej pomóc aby nie dochodziło do takich "ekstremalnych" sytuacji? Jak zdusić ten żal i złość w zarodku aby nikomu nie działa się krzywda ?
Pytanie anonimowe

Dziewczynę złoszczą konkretne sytuacje – przede wszystkim proszę porozmawiać o tym z mamą dziecka. Być może warto pomyśleć o jakiejś zmianie, która pomogłaby dziecku poczuć się bezpieczniej. W rozmowach z dzieckiem proszę starać się nazywać daną sytuację [„wiem, że jesteś zdenerwowana, ale swoim zachowaniem sprawiasz przykrość innym” i przekonywać je, że może inaczej odreagowywać złość.
Maria Rotkiel

Czy mogę bezpośrednio rozmawiac z rodzicami na temat tego lęku dziecka przed dorosłymi, a co jeśli to któreś z nich jest powodem takiego zachowania?
Anna Maniak

Nie możemy nikogo oskarżać nie mając dowodów, więc sugerowałabym nazwać tę sytuację w sposób bezpieczny i wyważony. Niemniej warto powiedzieć rodzicom, że naszym zdaniem, dzieje się coś niepokojącego. Proszę zapytać, czy wiedzą lub domyślają się, co może powodować lęk dziecka. Warto sprowokować rodziców do rozmowy na ten temat. Czasem reagują też w podobny sposób dzieci, które są światkami kłótni rodziców Musimy pamiętać, że budzi to w nich ogromny lęk oraz wywołuje silny stres.
Maria Rotkiel